Vanda - de sprookjesorchidee
Bloemen en planten komen vaak voor in sprookjes door hun fabelachtige uiterlijk, en ook bij de Vanda is dit het geval. In de Filipijnen, waar deze orchidee vandaan komt, is er een volkssprookje geïnspireerd op deze unieke bloem.
We vertellen het verhaal van Waling-Waling, een meisje wiens schoonheid net zo betoverend was als de Vanda. Er was eens…
Een machtige sultan, genaamd Solaiman, die woonde op het eiland Mindanao. De sultan was een wrede man, die dol was op vrouwen. Hij had dan ook een groot harem waar hij regelmatig vrouwen aan toevoegde. Mannen waren bang dat hun vrouwen en dochters afgepakt zouden worden, waardoor ze hen verborgen hielden, ondanks dat hier een straf op stond.
Een arme visser, die aan de rand van het koninkrijk woonde, was ook bang zijn dochter te verliezen aan de sultan. De schoonheid van zijn dochter Waling-Waling was onmeetbaar: ze had een stralende huid, lange wimpers en zwart, glanzend haar dat tot de grond reikte. Om te voorkomen dat Waling-Waling ook onderdeel zou worden van de harem, verstopte de visser haar in een boomhut omringd door heerlijk geurende bloemen.
Op een dag ging Solaiman met zijn mannen jagen. Toen ze ’s avonds laat door de bossen reden, kwamen ze de boomhut van Waling-Waling tegen. De sultan eiste dat ze zichzelf liet zien en na enige twijfel verscheen Waling-Waling. De sultan vroeg wie haar vader was en dreigde hem te vermoorden om hem te straffen voor het verbergen van zijn dochter.
De visser, die op dat moment lag te slapen, schrok wakker en voelde dat zijn dochter in de problemen zat. Hij snelde naar de boomhut en liep daar de sultan en zijn mannen tegen het lijf. Solaiman was boos en dreigde zijn zwaard te gebruiken als hij zijn dochter niet naar beneden liet komen. De visser riep naar zijn dochter en Waling-Waling gehoorzaamde hem.
Toen ze dichterbij kwam, onthulde het maanlicht haar schoonheid. De sultan was hier zo van onder de indruk dat hij beloofde het leven van de visser te sparen, zijn harem te laten gaan en alleen Waling-Waling als zijn vrouw te nemen. Maar toen gebeurde er iets magisch… De sultan, zijn mannen en de visser konden ineens niet meer bewegen en zagen hoe Waling-Waling langzaam maar zeker veranderde in een prachtige roze Vanda met rode stippen. Toen alle mannen zich eindelijk weer konden bewegen, renden ze naar de bloem toe waar Waling-Waling in was veranderd. Ze waren diep bedroefd en het hart van Solaiman was verscheurd. Hij gaf zijn mannen de opdracht om elke Vanda uit het bos mee te nemen naar zijn paleis om ze daar op de bomen te plaatsen. Zo kon de sultan elke dag naar de bloemen kijken die hem herinnerden aan de liefde die hij had verloren.
